Ernst Pflug

Ernst Emiel Pflug is geboren op 25 december 1884 in Irchwitz Aubachtal, Duitsland, een kleine plaats niet ver van de huidige grens met Tsjechië. Zijn ouders heetten Marie Elise Reiher en Friedrich Wilhelm. Ernst Pflug vervulde zijn Duitse dienstplicht van 1904 tot 1906. In 1908 trad hij via Nederland in dienst van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). Hij vertrok op 24 oktober 1908, op een leeftijd van bijna 24 jaar, vanuit Rotterdam per ss Goentoer naar Padang, Sumatra. Bij het KNIL was hij in diverse rangen steendrukker. Hij tekende steeds voor een paar jaar bij voor de militaire dienst. In totaal diende hij vijftien jaar bij het KNIL en zwaaide af in de rang van adjudant-onderofficier. In die tijd ontving hij een bronzen en een zilveren medaille. Ook verkreeg hij in Nederlands-Indië in 1924 een Nederlands paspoort.

Vanaf 1924 werkte Ernst Pflug als burgerlijk ambtenaar bij het reproductiebedrijf van de Topografische Dienst in Batavia (Jakarta), wederom als steendrukker. In zijn vrije tijd ging Ernst graag jagen. Zo diende hij op 26 augustus 1926 een verzoek in bij de Wees- en Boedelkamer om op verlof te gaan, om later in de maand september 1926 te gaan jagen in de regio Krawang, nabij Batavia.

Ernst kreeg een relatie met de Indonesische vrouw Ipah Magdalena. Zij hadden elkaar ontmoet in Grand Hotel Selabintana in Sukabumi, een hoger gelegen plaats in westelijk Java. Ipah is geboren in 1904 – een nadere geboortedatum is niet bekend. Samen kregen Ernst en Ipah twee kinderen. Herman Wilhelm werd geboren op 29 juli 1934 in Sukabumi. Clara Marie (Claartje) werd geboren in 8 december 1936, eveneens in Sukabumi.

Nadat Ernst Pflug was omgekomen bij de scheepsramp met de Van Imhoff op 19 januari 1942, werden beide kinderen in een weeshuis van Vincentius geplaatst, gerund door Nederlandse zusters. Clara kwam terecht in Vincentius Bidara Cina, haar broer Herman in Vincentius Kramat. Om nog contact te kunnen houden met haar kinderen, ging hun moeder Ipah uit wanhoop bij Vincentius Kramat werken. Clara’s dochter denkt dat plaatsing in het weeshuis niet vrijwillig is gegaan, omdat hun moeder nog leefde. De erfenis van Ernst Pflug kwam, mede door tussenkomst van Van Imhoff-overlevende Albert Vehring, ten goede aan de opleiding van de beide kinderen. De periode in het weeshuis was voor de kinderen zwaar en emotioneel. Vooral Clara heeft haar ouders altijd erg gemist. Zij bleef eerst in Indonesië werken, voor de Duitse ambassadeur in Jakarta. Later verhuisde ze met diens familie naar Duitsland. Haar broer Herman is zijn hele leven in Indonesië blijven wonen.